Αγαπητά μου παιδιά,
Από εκείνη τη φωταγωγημένη με τρόπο μοναδικό νύχτα, όταν το άστρο της Ανατολής υπέδειξε τον τόπο όπου γεννήθηκε η ελπίδα και πήρε μορφή η παρηγοριά των ανθρώπων, μέχρι σήμερα, το σκοτάδι συνεχίζει, δυστυχώς, την αέναη προσπάθεια να καταπιεί το φως.
Όμως το Φως νίκησε και θα νικά πάντοτε.
Στο πέρασμα των αιώνων, οι δυνάμεις του κακού επιχειρούν αδιάκοπα να συσκοτίσουν το γεγονός ότι, από τότε που η Οικουμένη εόρτασε στην ταπεινή Φάτνη τα πρώτα Χριστούγεννα, ο Θεός παραμένει αδιαλείπτως και εμφανώς μεθ' ημών: Το γεγονός ότι γεννήθηκε ανάμεσά μας ο «..Εμμανουήλ, ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ' ημών ο Θεός.» (Ματθ. 1,23-24)
Στο διάβα της Ιστορίας, οι υπηρέτες του σκότους συνεχίζουν το ερεβώδες έργο τους, προσωποποιημένοι στους εκάστοτε εκφραστές ανόμων συμφερόντων, στους εκμεταλλευτές των φτωχών και των αδυνάτων, σε όσους, εντέλει, επιβάλλουν τα πάθη τους και την αμαρτία ως ρυθμιστές της ζωής των ανθρώπων και πνίγουν στα δάκρυα η στο αίμα την ελπίδα τους.
Όμως τίποτα από αυτά τα απεχθή και οδυνηρά δεν μπορούν πια να σκιάσουν την αναστάσιμη ελπίδα που ανέτειλε εκ των αγνών αιμάτων της Παρθένου Μαρίας. Τίποτα δεν μπορεί να ανατρέψει τον ρου της Ιστορίας καθώς «Χριστός γεννάται, την πριν πεσούσαν αναστήσων εικόνα» (προεόρτιον απολυτίκιον).
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον Θεό. Και ο Θεός δεν εγκατέλειψε ποτέ το πλάσμα Του. Γι' αυτό «και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιωάνν. 1,14). Γι' αυτό ο προ αιώνων Θεός, από ξεχείλισμα αγάπης, γίνεται άνθρωπος ώστε να μπορεί να γίνει ο άνθρωπος Θεός.
Ο Δεσπότης του Σύμπαντος γεννάται ως παιδί αδύναμο σε ένα ταπεινό σταύλο, αλλά η αδυναμία του κατατροπώνει όλες τις σκοτεινές δυνάμεις, που αδιάντροπα επιχειρούν να σβήσουν το φως και τη χαρά από τις καρδιές των ανθρώπων.
Η ζωή μετράται πλέον ως προ και μετά Χριστόν.
Αγαπητά μου παιδιά εν Κυρίω,
Αφήστε το φως των Χριστουγέννων να πλημμυρήσει την ύπαρξή σας.
«Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει». Το σκότος δεν έχει πια καμία εξουσία, «δι' ημάς γαρ εγεννήθη Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός».
Τώρα πια ο Χριστός φωτίζει την Οικουμένη και εορτάζουμε πανηγυρικά τον ερχομό του ανάμεσά μας ως «φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα δι' ου τα πάντα εγένετο» (Σύμβολον της Πίστεως).
Είναι γεγονός ότι οι καιροί είναι δύσκολοι. Έχουμε επίγνωση της κρισιμότητας των στιγμών που διέρχεται η Οικουμένη και των σοβαρότατων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Πατρίδα μας.
Έχουμε, επίσης, συναίσθηση των εκκλησιαστικών και ποιμαντικών ευθυνών μας, και επιθυμούμε, με τη βοήθεια του Θεού, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, ανταποκρινόμενοι στα καθήκοντά μας.
Ο υλικός κόσμος και η πολιτισμική μας κληρονομιά απειλούνται όλο και περισσότερο από τις συνέπειες της απληστίας μας. Η πορεία της Οικουμένης απειλείται από το σκοτάδι που γεννούν η διαφθορά, η εκμετάλλευση, η βία, η φτώχια και η δυστυχία.
Η ανθρωπότητα υφίσταται τις συνέπειες της απομάκρυνσης από τον Θεό, επιτρέποντας την επικράτηση της αμαρτίας και τον εξοστρακισμό της αγάπης και της δικαιοσύνης.
Όμως μην απελπίζεστε!
Ιδού! Ο αστέρας της Βηθλεέμ ανατέλλει. «Χριστός γεννάται» και ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει βλέπει και πάλι Φως μέγα.
Ας ενώσουμε τις φωνές μας τραγουδώντας ευφρόσυνα τη νίκη του φωτός!
Ας χαρούμε γιατί ανατέλλει ο Ήλιος της δικαιοσύνης! Ελάτε να ενώσουμε τις καρδιές μας και τα χέρια μας γύρω από τη Φάτνη! Ελάτε να συντονίσουμε τις δυνάμεις μας, ώστε, αν αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να είναι Παράδεισος, τουλάχιστον να μην τον κάνουμε κόλαση.
Ιδού λοιπόν: «Χριστός γεννάται, δοξάσατε».
Ας αφήσουμε πίσω τα μίση και ότι μας χωρίζει και ας ευχηθούμε ο ένας στον άλλον δοξολογικά: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
Με πατρικές ευχές και αγάπη
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
Από εκείνη τη φωταγωγημένη με τρόπο μοναδικό νύχτα, όταν το άστρο της Ανατολής υπέδειξε τον τόπο όπου γεννήθηκε η ελπίδα και πήρε μορφή η παρηγοριά των ανθρώπων, μέχρι σήμερα, το σκοτάδι συνεχίζει, δυστυχώς, την αέναη προσπάθεια να καταπιεί το φως.
Όμως το Φως νίκησε και θα νικά πάντοτε.
Στο πέρασμα των αιώνων, οι δυνάμεις του κακού επιχειρούν αδιάκοπα να συσκοτίσουν το γεγονός ότι, από τότε που η Οικουμένη εόρτασε στην ταπεινή Φάτνη τα πρώτα Χριστούγεννα, ο Θεός παραμένει αδιαλείπτως και εμφανώς μεθ' ημών: Το γεγονός ότι γεννήθηκε ανάμεσά μας ο «..Εμμανουήλ, ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ' ημών ο Θεός.» (Ματθ. 1,23-24)
Στο διάβα της Ιστορίας, οι υπηρέτες του σκότους συνεχίζουν το ερεβώδες έργο τους, προσωποποιημένοι στους εκάστοτε εκφραστές ανόμων συμφερόντων, στους εκμεταλλευτές των φτωχών και των αδυνάτων, σε όσους, εντέλει, επιβάλλουν τα πάθη τους και την αμαρτία ως ρυθμιστές της ζωής των ανθρώπων και πνίγουν στα δάκρυα η στο αίμα την ελπίδα τους.
Όμως τίποτα από αυτά τα απεχθή και οδυνηρά δεν μπορούν πια να σκιάσουν την αναστάσιμη ελπίδα που ανέτειλε εκ των αγνών αιμάτων της Παρθένου Μαρίας. Τίποτα δεν μπορεί να ανατρέψει τον ρου της Ιστορίας καθώς «Χριστός γεννάται, την πριν πεσούσαν αναστήσων εικόνα» (προεόρτιον απολυτίκιον).
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον Θεό. Και ο Θεός δεν εγκατέλειψε ποτέ το πλάσμα Του. Γι' αυτό «και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιωάνν. 1,14). Γι' αυτό ο προ αιώνων Θεός, από ξεχείλισμα αγάπης, γίνεται άνθρωπος ώστε να μπορεί να γίνει ο άνθρωπος Θεός.
Ο Δεσπότης του Σύμπαντος γεννάται ως παιδί αδύναμο σε ένα ταπεινό σταύλο, αλλά η αδυναμία του κατατροπώνει όλες τις σκοτεινές δυνάμεις, που αδιάντροπα επιχειρούν να σβήσουν το φως και τη χαρά από τις καρδιές των ανθρώπων.
Η ζωή μετράται πλέον ως προ και μετά Χριστόν.
Αγαπητά μου παιδιά εν Κυρίω,
Αφήστε το φως των Χριστουγέννων να πλημμυρήσει την ύπαρξή σας.
«Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει». Το σκότος δεν έχει πια καμία εξουσία, «δι' ημάς γαρ εγεννήθη Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός».
Τώρα πια ο Χριστός φωτίζει την Οικουμένη και εορτάζουμε πανηγυρικά τον ερχομό του ανάμεσά μας ως «φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα δι' ου τα πάντα εγένετο» (Σύμβολον της Πίστεως).
Είναι γεγονός ότι οι καιροί είναι δύσκολοι. Έχουμε επίγνωση της κρισιμότητας των στιγμών που διέρχεται η Οικουμένη και των σοβαρότατων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Πατρίδα μας.
Έχουμε, επίσης, συναίσθηση των εκκλησιαστικών και ποιμαντικών ευθυνών μας, και επιθυμούμε, με τη βοήθεια του Θεού, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, ανταποκρινόμενοι στα καθήκοντά μας.
Ο υλικός κόσμος και η πολιτισμική μας κληρονομιά απειλούνται όλο και περισσότερο από τις συνέπειες της απληστίας μας. Η πορεία της Οικουμένης απειλείται από το σκοτάδι που γεννούν η διαφθορά, η εκμετάλλευση, η βία, η φτώχια και η δυστυχία.
Η ανθρωπότητα υφίσταται τις συνέπειες της απομάκρυνσης από τον Θεό, επιτρέποντας την επικράτηση της αμαρτίας και τον εξοστρακισμό της αγάπης και της δικαιοσύνης.
Όμως μην απελπίζεστε!
Ιδού! Ο αστέρας της Βηθλεέμ ανατέλλει. «Χριστός γεννάται» και ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει βλέπει και πάλι Φως μέγα.
Ας ενώσουμε τις φωνές μας τραγουδώντας ευφρόσυνα τη νίκη του φωτός!
Ας χαρούμε γιατί ανατέλλει ο Ήλιος της δικαιοσύνης! Ελάτε να ενώσουμε τις καρδιές μας και τα χέρια μας γύρω από τη Φάτνη! Ελάτε να συντονίσουμε τις δυνάμεις μας, ώστε, αν αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να είναι Παράδεισος, τουλάχιστον να μην τον κάνουμε κόλαση.
Ιδού λοιπόν: «Χριστός γεννάται, δοξάσατε».
Ας αφήσουμε πίσω τα μίση και ότι μας χωρίζει και ας ευχηθούμε ο ένας στον άλλον δοξολογικά: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
Με πατρικές ευχές και αγάπη
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
